maandag 1 juni - zondag 7 juni
maandag- vol angst ga ik naar het station, maar ik kan nog terug. ik blijf zitten en verzamel al mijn moed bijeen om verder te reizen om naar mijn school te gaan. als ik van de trein stap, waait de wind in mijn gezicht en geniet ik ervan, daarna word ik wakker geschud door de realiteit. ik moet naar school! op school kwam een vriendin van Camila me voorbij en duwde met haar schouders tegen me. ik voelde me al zo slecht, nu nog slechter. ik raap mijn moed bijeen en ga naar het volgende lesuur. "welkom terug!", zegt de leerkracht ik knik eens omdat ik te bang ben iets te zeggen. hij geeft me een opmerking waardoor heel de klas moest lachen, de opmerking was gericht naar mij en ik voelde me enorm slecht. toen pakte hij papieren van mijn tafel en begon te lezen, ik vroeg ze onmiddelijk terug. hij zei dat ik dat maar niet mee moest doen naar school en zei dat ik ze we moest steken of aan meneer vanderberghe moest geven!! ik kreeg tranen in mijn ogen. om 13 u moest ik naar meneer vanderberghe gaan, ik voelde me enorm slecht van wat er al was gebeurt in de voormiddag en hij vroeg hoe het ging, ik zei gewoon van ja goe zeker, verder wou ik niet te veel zeggen. toen ik eindelijk terug thuis was, was ik doodmoe.
dinsdag- heb me overslapen en heb niet gegeten in de middag. meneer vanderberghe komt naar mij om te vragen wat ik heb gegeten, ik zeg gwn dat ik boterhammen heb gegeten. hij vroeg of ze onzichtbaar waren. ik zeg dat t echt waar is, dat ik echt heb gegeten. ik voel me zo schuldig dat ik loog tegen hem. ik denk ook terug vaker aan mijn broer. ik heb zelfs een website voor hem gemaakt. niemand snapt hem, maar ik kan er inkomen, ik kan snappen waarom hij het heeft gedaan, alleen mis ik hem zo, ik kan het begrijpen maar totaalniet toestaan !!
woensdag- vandaag naar de bib gewwest in de middag voor mijn ppt van ICT klaar te doen. en het lukt me ook. ik ga daarna naar de oorarts, ik voel me zo duizelig dat ik elk moment kan flauwvallen. maar ik zet door, ik heb de angst voor morgen want morgen hebben we lo.
donderdag- als ze merken dat ik morgen ook niets eet, nja... dan gaat hij mss wel vragen of ik naar hem kom. maarja wat kan hij er aan doen als ik blijf ontkennen? wat kan hij er aan doen dat ik mezelf kapot maak? sommige mensen kan je gewoon niet helpen, hoe hard je het ook probeert!!! en ik ben 1 van die mensen,... denk ik. we hebben lo en ik doe mijn best om de 3 km uit te lopen, het rare is, dat ik me zo zwakjes voel en op een gegeven moment werd het zwart. meneer vanderberghe kwam me halen en ik weigede om te eten omdat ik zogezegd buikpijn had. hij geloofd me sowieso niet. dan ook nog eens ruzie met mijn andere broer, pff..
vrijdag- met mijn laatste krachten zet ik door, maar al de bel gaat om 13u word het zwart. als ik mijn ogen opendoe, zie ik meneer vanderberghe staan, hij is er van overtuigd dat het komt van niet te eten. ik wou dat hij me geloofde!! hij brengt me naar spoed, daar heb ik geschreeuwt tegen hem dat ik niet in opname wou, ik heb er voor gezorgd dat ik niet in opname moest. sinds vandaag ook terug contact met camila.
zaterdag- ben naar de jeugdbeweging geweest en voelde me enorm slecht. achteraf met Alfons een redelijke tijd gepraat. ik heb in de avond dan wel gegeten, ik wou niet flauwvallen.
zondag- vandaag eet ik normaal, ik moet genoeg binnen hebben om volgende week door te komen. maar afvallen zal me lukken.