ik zit hier maar voor me uit te staren
voel me stik alleen
niemand waar ik mee kan praten
waarom laat iedereen me in de steek?
de vraag is er
maar het antwoord blijft weg
stilaan zak ik steeds verder weg
tot ik in de diepte zit
waar ik niet meer uit graak
wil iemand mij misschien helpen
of heeft iedereen zich tegen mij gekeerd
waarom
wat doe ik toch verkeerd
ik laat jullie toch ook niet in de steek
ik vraag me steeds meer af
is dit mijn straf?
maar waarom ik ze verdiend heb
weet ik niet
ik kan dit soort leven niet langer meer aan
dat moeten jullie toch ook wel verstaan
soms voel ik de tranen in me opkomen
en slik ik ze weer door
ik wil me groot houden
ik wil niet dat ze zeggen
wat een klein zielig mens is dat
maar straks breekt het deksel open
en dan kan het potje weleens
kunnen overstromen
al mijn opgekropte woede en verdriet
om dat jullie me zo verliet.